لبیک یا حسین(علیه السلام)
تصویری که در بالا مشاهده می نمایید، جستجوی نام دو کشور فلسطین و اسرائیل در موتور جستجوگر گوگل است. تنها کشوری که با جستجوی نام آن، پرچم کشور نمایش داده نمی شود، کشور فلسطین است. این پایگاه تنها با درج چند عکس کوچک در توصیحاتی می نویسید: "فلسطین یک منطقه جغرافیایی در آسیای شرقی است که بین دریای مدیترانه و رود اردن قرار گرفته است." جالب است که در توضیخات همه کشورها از واژه ی Country استفاده می کند ولی این واژه را به هیچ عنوان برای کشور فلسطین به کار نمی برد.
کلیپ تصویری زیر به بررسی دلایل کمک ایران به کشورهایی نظیر فلسطین و لبنان می پردازد. اگر به فرض محال جملاتی نظیر "چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است" که برخی برای فرار از تکلیف دینی خود قرقره می کنند را صحیح بپنداریم، باز هم در مورد مصادیق خانه ومسجد حرف های زیادی برای گفتن وجود دارد.
[برای دانلود به ادامه مطلب رجوع شود]
امام خامنه ای در دیدار با اساتید، محققان، مسئولان و کارکنان مؤسسهی دارالحدیث و پژوهشگاه قرآن و حدیث فرمودند: «انتظار فرج، انتظاری امیدبخش و نیروبخش است و روحیهی انتظار یکی از بزرگترین دریچههای فرج برای جامعهی اسلامی است.» انتظار فرج که یکی از موارد توصیهشدهی ائمهی اطهار علیهمالسلام به شیعیان است، در منظومهی فکری شیعه جایگاه برجستهای دارد. اما معنای این «انتظار» چیست و چگونه میتوان «منتظر ظهور حضرت مهدی عجلاللهتعالیفرجهالشریف» بود؟ بیشک هر تعریفی که از این دو مفهوم ارائه شود، وظایف و الزاماتی را نیز بر دوش منتظران واقعی خواهد گذاشت. در این یادداشت سعی شده است با استفاده از بیانات رهبر معظم انقلاب، به توضیح دو مفهوم «انتظار» و «منتظر» و همچنین «وظایف منتظران» پرداخته شود.
اندر حکایات جامها و جنگها
المپیک 1948 = اعلام موجودیت اسرائیل
جام جهانی 1982 = حمله رژیم صهنونیستی در لبنان
جام ملت های اروپا 1992 = قتل عام مردم بوسنی توسط اروپا
جام جهانی 2006 = جنگ 33 روزه رژیم صحیونیستی علیه لبنان
المپیک 2008 = حمله روسیه به گرجستان - حمله رژیم صهنونیستی به غزه
جام جهانی 2010 = محاصره غزه و حمله به کاروان آزادی
المپیک 2012 = جنگ سوریه
و اکنون جام جهانی 2014.....
سرگرممان میکنند و می تازند......
خاطرهای از اولین حضور امام خامنهای (روحی له الفداء) در بیت حضرت امام خمینی رحمهالله در جماران با لباس رزم را منتشر میکند.
امام خامنه ای (روحی له الفداء) در توصیه به مداحان اهل بیت (ع) می فرمایند:
آنچه ما وظیفه داریم، این است که خود را شایستهى انتساب به آن خاندان کنیم. البته منتسب بودن به خاندان رسالت و از جملهى وابستگان آنها و معروفین به ولایت آنها بودن، دشوار است. در زیارت مىخوانیم که ما معروفین به دوستى و محبت شما هستیم، این وظیفهى مضاعفى را بر دوش ما مىگذارد.
ما باید خودمان را به این مرکز نور نزدیک کنیم؛ و نزدیک شدن به مرکز نور، لازمه و خاصیتش، نورانى شدن است. باید با عمل، و نه با محبت خالى، نورانى بشویم؛ عملى که همان محبت و همان ولایت و همان ایمان، آن را به ما املاء مىکند و از ما مىخواهد. با این عمل، باید جزو این خاندان و وابستهى به این خاندان بشویم. اینطور نیست که قنبرِ درِ خانهى على (ع) شدن، کار آسانى باشد. اینگونه نیست که «سلمان منّا اهلالبیت» شدن، کار آسانى باشد. ما جامعهى موالیان و شیعیان اهلبیت(ع)، از آن بزرگواران توقع داریم که ما را جزو خودشان و از حاشیهنشینان خودشان بدانند؛ «فلان ز گوشهنشینان خاک درگه ماست». دلمان مىخواهد که اهلبیت دربارهى ما اینطور قضاوت کنند؛ اما این آسان نیست؛ این فقط با ادعا به دست نمىآید؛ این، عمل و گذشت و ایثار و تشبه و تخلق به اخلاق آنان را لازم دارد.
بخشی از بیانات ایشان در روز ولادت حضرت زهرا (س) مورخ 1370/10/5