امام خامنه ای در دیدار با اساتید، محققان، مسئولان و کارکنان مؤسسهی دارالحدیث و پژوهشگاه قرآن و حدیث فرمودند: «انتظار فرج، انتظاری امیدبخش و نیروبخش است و روحیهی انتظار یکی از بزرگترین دریچههای فرج برای جامعهی اسلامی است.» انتظار فرج که یکی از موارد توصیهشدهی ائمهی اطهار علیهمالسلام به شیعیان است، در منظومهی فکری شیعه جایگاه برجستهای دارد. اما معنای این «انتظار» چیست و چگونه میتوان «منتظر ظهور حضرت مهدی عجلاللهتعالیفرجهالشریف» بود؟ بیشک هر تعریفی که از این دو مفهوم ارائه شود، وظایف و الزاماتی را نیز بر دوش منتظران واقعی خواهد گذاشت. در این یادداشت سعی شده است با استفاده از بیانات رهبر معظم انقلاب، به توضیح دو مفهوم «انتظار» و «منتظر» و همچنین «وظایف منتظران» پرداخته شود.
خاطرهای از اولین حضور امام خامنهای (روحی له الفداء) در بیت حضرت امام خمینی رحمهالله در جماران با لباس رزم را منتشر میکند.
امام خامنه ای (روحی له الفداء) در توصیه به مداحان اهل بیت (ع) می فرمایند:
آنچه ما وظیفه داریم، این است که خود را شایستهى انتساب به آن خاندان کنیم. البته منتسب بودن به خاندان رسالت و از جملهى وابستگان آنها و معروفین به ولایت آنها بودن، دشوار است. در زیارت مىخوانیم که ما معروفین به دوستى و محبت شما هستیم، این وظیفهى مضاعفى را بر دوش ما مىگذارد.
ما باید خودمان را به این مرکز نور نزدیک کنیم؛ و نزدیک شدن به مرکز نور، لازمه و خاصیتش، نورانى شدن است. باید با عمل، و نه با محبت خالى، نورانى بشویم؛ عملى که همان محبت و همان ولایت و همان ایمان، آن را به ما املاء مىکند و از ما مىخواهد. با این عمل، باید جزو این خاندان و وابستهى به این خاندان بشویم. اینطور نیست که قنبرِ درِ خانهى على (ع) شدن، کار آسانى باشد. اینگونه نیست که «سلمان منّا اهلالبیت» شدن، کار آسانى باشد. ما جامعهى موالیان و شیعیان اهلبیت(ع)، از آن بزرگواران توقع داریم که ما را جزو خودشان و از حاشیهنشینان خودشان بدانند؛ «فلان ز گوشهنشینان خاک درگه ماست». دلمان مىخواهد که اهلبیت دربارهى ما اینطور قضاوت کنند؛ اما این آسان نیست؛ این فقط با ادعا به دست نمىآید؛ این، عمل و گذشت و ایثار و تشبه و تخلق به اخلاق آنان را لازم دارد.
بخشی از بیانات ایشان در روز ولادت حضرت زهرا (س) مورخ 1370/10/5